Borneo

Na bijna 3,5 maand gereisd te hebben, wilden we onszelf even nuttig maken. Nou, dat is gelukt! De afgelopen vier weken hebben we doorgebracht bij een project midden in de jungle van Borneo, Indonesië. Het doel van dit project is om kinderen over Jezus te vertellen, hen uit de armoede te halen en goed onderwijs te geven. Om dit te kunnen doen is er een volledig dorp gebouwd ‘in the middel of nowhere’ met scholen, medische post, bakkerij en al. Momenteel wonen hier zo'n 500 kinderen. Omdat er steeds nieuwe kinderen bij komen, gaat het bouwen ook steeds door. We waren blij dat we weer even konden klussen na 3,5 maand geen boormachine vastgehouden te hebben. Het zou toch jammer zijn wanneer we onze skills zouden verliezen ;-)

Om bij het project te kunnen komen, moesten we een busrit door de jungle maken van zo'n 12 uur. Het begin van de reis viel ons reuze mee. Alhoewel de bus uit het jaar nul kwam, deed de airco het en waren de wegen oké. Dit veranderde toen we dieper de jungle in gingen. De weg werd steeds smaller en lang niet overal was de weg verhard. In de gedeelten die niet verhard zijn, zitten diepe geulen omdat de regen de aarde weg spoelt. Lekker een dutje doen is er dan niet bij. Maar ook het rijden over de verharde weg is geen pretje. De berm is vaak zacht en diep. Als er een tegenligger aan komt, proberen beide chauffeurs elkaar van de weg te duwen zodat zij de berm niet in hoeven. We waren verbaasd dat er geen spiegels gesneuveld zijn, want het scheelde steeds maar centimeters.

De jungle hier is heuvelachtig en ons huis staat er boven op. Overal waar we heen kijken is het uitzicht prachtig. ’s Morgens hangt er vaak mist tussen de heuvels en dit ziet er heel mysterieus uit. ’s Avonds is de lucht roodgekleurd van de ondergaande zon. Als het niet te warm is maken we graag een wandeling door de jungle. Het is gaaf om te zien dat de tieners precies weten welke planten giftig zijn en welke we kunnen eten. Ook weten ze hoe ze met gevaarlijke beesten om moeten gaan. Zo kwamen we op een dag een slangetje tegen. Wij zouden er nooit aan denken om dat beest op te pakken, maar een tiener gaf de slang een klap op zijn kop en pakte hem vervolgens op. Trots hield hij hem vast en ging hem aan andere kinderen showen. Er zijn hier zelfs kinderen die slang als lievelingseten hebben. Zover wij weten hebben we nog geen slang op, maar af en toe vragen we ons wel af wat er door onze rijst zit. Zo hadden we eens de klauw van een kip in onze soep. De kinderen vinden het heerlijk, maar wij laten het toch liever staan. Over eten gesproken: er staat hier 3x daags rijst met groente op het menu. 1x per week is er kip bij en 1x per week vis. Het lijkt wel feest op die dagen. Ondanks dat de huid, graat en vinnen nog aan de vis zitten, genieten de kinderen er enorm van. Het eten dat ze hier krijgen is namelijk veel beter dan wat ze thuis kregen.

Naast het eten waren er nog een paar andere dingen waar we behoorlijk aan moesten wennen. Elke dag begint hier bijvoorbeeld om 5.30u met een gebedsbijeenkomst. De dag wordt zo vroeg begonnen omdat er dan optimaal gebruik gemaakt kan worden van het daglicht. Hier midden in de jungle is er namelijk geen elektriciteitscentrale, waterleiding, wifi of riolering. Dit heeft tot gevolg dat we regenwater drinken en onder oranjekleurig rivierwater douchen. Gelukkig hoeven we in tegenstelling tot de lokale bevolking geen rivierwater te drinken! De mensen doen er namelijk alles in: kleding wassen, douchen en hun behoeften. Ook wordt hij gebruikt als afvalbak omdat er geen vuilniswagen langs komt. Op dit moment weten we niet meer of we nu bruin zijn van het water of van de zon. Gelukkig kunnen we straks nog een week normaal douchen in Maleisië voordat we weer thuis komen ;-)

Maar ondanks alle dingen waar we aan hebben moeten wennen is het gaaf om hier te zijn. In tien jaar tijd is er zo veel gerealiseerd om de kinderen een beter leven te geven. Het is mooi om daar een steentje aan bij te kunnen dragen. En onze ontberingen vallen ook wel mee hoor! We hebben alle luxe die we nodig hebben en oneindig veel meer dan de mensen in de dorpen. Maar stiekem kijken we wel weer uit naar een lekkere Nederlandse boterham.