Home Sweet Home

Wat is het heerlijk om weer thuis te zijn en om familie en vrienden te ontmoeten! Reizen is fijn, maar lekker thuis zijn ook. We zijn inmiddels alweer bijna een maand thuis en het echte leven is weer begonnen. Het is tijd om even terug te blikken op de reis met wat cijfers, culturele ervaringen en dankpunten.

In totaal zijn we 155 dagen van huis geweest en in die tijd hebben we op 65 verschillende plekken geslapen. Deze 65 slaapplekken lagen verdeeld over 10 landen waarvan we het grootste deel van de tijd hebben doorgebracht in Indonesië en Nieuw Zeeland. De andere landen waren Spanje, Engeland, Peru, Bolivia, Chili, Australië, Maleisië en Singapore. Om in al die landen te kunnen komen, hebben we in 15 vliegtuigen gezeten en zo meer dan 46.600km afgelegd. Ter info: een rondje over de evenaar is 40.075km. We hebben meer dan 10.000km over land gereisd met vier huurauto’s, twee treinen, een paar liften, taxi’s, drie scooters en een fiets. Het aantal bussen waar we in hebben gezeten is ontelbaar gebleken, evenals het aantal zee kilometers dat we hebben afgelegd met 14 boten. Al met al zijn we dus letterlijk de wereld rond gegaan tijdens onze wereldreis.

We hebben de afgelopen maanden zoveel meegemaakt, dat het moeilijk is om er een paar hoogte punten uit te pikken. Elk land is op zijn eigen manier mooi, maar Nieuw Zeeland sprong er wat ons betreft boven uit. De natuur is daar fantastisch mooi gemaakt! Echt een aanrader. Aan de andere kant stonden we versteld van wat de mens heeft gebouwd in Machu Picchu, Peru. In Indonesië was het heel bijzonder om de zee in te lopen en te merken dat het water daar gewoon warm is. Je hoeft helemaal niet door te komen. In de avond is het water zelfs warmer dan de lucht. Heerlijk.

Het leuke van zo’n lange reis is ook de onderdompeling in verschillende culturen. Ieder land is zo verschillend en heeft zijn eigen normen en waarden. Een aantal grappige voorbeelden die ons zijn bijgebleven:
-Een oma die keihard voordringt in de rij voor het toilet en dat de normaalste zaak van de wereld vindt. Er was toch een gaatje waar ze in kon staan?
- Mensen die een hele groep toeristen op zich laten wachten omdat ze zich verslapen hebben en totaal relaxed en naar het lijkt schaamteloos de bus in stappen; Een verontschuldiging is er niet bij.
- In het ene land ligt jongelui te flikflooien in het gras en in een ander land raken mensen van het andere geslacht elkaar niet aan in het openbaar. Ook niet als je getrouwd bent. Wij gingen hierbij goed in de fout toen ik op Matthijs’ schoot ging zitten in een volle bus. We snapten al niet dat de mensen zo gek keken ;-)
-Wij zijn er aan gewend dat mensen zich schaars kleden op het strand. Maar zo is het niet in alle landen. We hebben een hoop mensen gezien die met volledige lichaamsbedekking het zwembad in duiken.
- Wij zouden nooit bedenken om aan een toerist in Nederland te vragen of we met hem of haar op de foto mogen. In Azië is dit echter de normaalste zaak van de wereld. We zijn zo vaak met Indonesiërs op de foto geweest. Zelfs de commissaris van de politie stond hiervoor in de rij!

Maar ook andere dingen die voor ons de normaalste zaak van de wereld zijn, zijn niet zo normaal. Een goed voorbeeld hiervan is het toilet. In Zuid-Amerika hebben ze wel een toiletpot, maar ontbreekt vaak het toiletpapier, een slot op de deur, een toiletbril, het licht of water. In Azië heeft men vaak een Frans toilet zonder wc-papier, maar met een emmertje water. We stonden erg vreemd te kijken toen we in een 3-sterren hotel geen wc-papier konden krijgen. Bij navraag bleek dat je gewoon de onderkant wast met water en dan je broek omhoog trekt. Waar heb je wc-papier voor nodig? ;-)

Het verkeer blijkt ook overal anders te zijn. In Zuid-Amerika lijken alle buschauffeurs een wedstrijdje te doen wie als eerste bij het eindpunt is. Je moet je hier altijd goed vasthouden om niet uit de bank te vallen. In Nieuw-Zeeland hebben ze overal pijlen op de weg geschilderd voor de rijrichting, om te voorkomen dat Aziaten spookrijden. We werden daar ook steeds gewaarschuwd voor onverwacht stoppende Chinezen op de weg die een foto willen maken. In Australië hoef je minder op te letten op Aziaten, maar wel op overstekende kangoeroes en krokodillen. Indonesië is een land apart met betrekking tot het verkeer! Sjonge, wat is het daar druk! Alleen met een scooter kan je je daar iets sneller verplaatsen, maar ook de scooters vormen een file. En bij het invoegen kijk je niet of er ruimte is. Je gaat gewoon omdat je anders kan wachten tot je een ons weegt. Je gaat er van uit dat de ander ruimte maakt. In Maleisië is men geen fan van de rotonde of een kruispunt. Ook op snelwegen moet men een U-turn maken om aan de andere kant van de snelweg te kunnen komen. Een langzaam optrekkende auto heeft daar een probleem. Dus ook wat betreft het verkeer is het fijn om weer in Nederland te gaan. Hier zijn ‘normale’ verkeersregels, brede wegen en geen gaten in de weg. Alhoewel… Tijdens onze reis is het gelukkig nooit mis gegaan in het verkeer, maar drie dagen na thuiskomst zakte Matthijs met het achterwiel van zijn auto door een Nederlandse houten brug, bijna in het water…

Als we zo terugkijken op de reis dan hebben we heel erg veel om dankbaar voor te zijn. We zijn veilig en gezond thuis gekomen! Er zijn geen gekke dingen gebeurd en we zijn niet bestolen. Nou ja, we zijn wel ons fototoestel kwijt ... We hebben heel erg veel mooie dingen gezien en we hebben mooie mensen ontmoet. Vooral tijdens de projecten waar we hebben meegedraaid hebben we God aan het werk gezien. Wat is Hij groot en wat doet Hij veel. Ook zijn we dankbaar voor onze lieve familie die hard in ons huis gewerkt hebben tijdens onze afwezigheid. Wat was dat een grote verrassing toen we thuis kwamen. En dan zijn er nog de ‘kleine’ dingen die zo ontzettend fijn zijn: drinkwater wat uit de kraan komt, ons eigen dak boven ons hoofd, ons eigen bed, hagelslag, een bad en een warme douche, lekker zelf kunnen koken, een fiets, een auto en een wasmachine binnen handbereik, gezellig bij familie en vrienden langs kunnen gaan. Deze dingen hebben we soms gemist tijdens de reis. Maar we voelen ons rijkelijk gezegend en zijn God dankbaar voor alles wat we hebben mogen meemaken en voor Zijn bescherming.

Dit was voorlopig onze laatste blog en we zien er naar uit om jullie weer in levende lijve te ontmoeten!

Liefs,
Matthijs en Marike